Συγγνώμη που δε γράφω τόσο συχνά. Για την ακρίβεια, συγγνώμη που δε γράφω καθόλου αυτόν τον καιρό.
Η ζωή μου είναι μπερδεμένη.
Συμβαίνουν πολλά πράγματα αυτόν τον καιρό, στα οποία αδυνατώ να αντιδράσω, ή ακόμα να πιστέψω πώς συμβαίνουν. Απλά αφήνω τις έγνοιες να με πλακώνουν, σε σημείο που να θέλω να ουρλιάξω, μα να μη μπορώ.
Ξέρεις, συχνά ξυπνάω το πρωί και νιώθω ότι είμαι ένα εντελώς διαφορετικό άτομο από την προηγούμενη μέρα. Γι αυτό δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί κάνω τόσο αλλόκοτες σκέψεις, ή γιατί νιώθω συνεχώς τόσο παράξενα. Γι αυτό επίσης φοβάμαι να πω κάτι, γιατί ποτέ δε ξέρω ποιό κομμάτι του εαυτού μου το λέει αυτό, και αν θα πιστεύω το ίδιο πράγμα και αύριο.
Και όλα αυτά γιατί θέλω πολλά πράγματα. Έχω δέκα διαφορετικά όνειρα, που θα γίνουν με δέκα διαφορετικούς τρόπους, οι οποίοι δε θα έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Έτσι, και να πραγματοποιηθεί κάποιο απ'αυτά, ποτέ δε θα χαρώ πραγματικά.
Είμαι δειλή, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω σε ένα όνειρο, από φόβο μήπως δε πραγματοποιηθεί ποτέ.
Θα προσπαθήσω να γράφω πιο συχνά, στο υπόσχομαι. Περιμένω απάντηση, φιλιά.
