ίσως;

-"Μη φύγεις ακόμα, βρέχει."

Σταμάτησε η βροχή,

και ακόμη να φύγω.

-"Γιατί δε μένεις λίγο; 

Έχουμε τόσα πολλά να πούμε."

μα ακόμη να πούμε κάτι.

Μπορεί τελικά να είναι στη φύση μας 
να περιμένουμε πότε θα έρθει βροχή
ή να κλέβουμε ξένες αναμνήσεις
και να ελπίζουμε μια μέρα 
να γίνουν και δικές μας.

Ίσως αυτή να είναι η τύχη μας
ή δυστυχία. 

sinέπεια

πρέπει να κοιτώ τον εαυτό μου κατάματα // να μην πίνω έξω πολύ // όσο καλή και να ναι η μουσική // δεν πρέπει να χρησιμοποιώ το σώμα μου // για να ακούω // βρίσκομαι σε αφύπνιση // θέλω να φιλήσω ένα γνώριμο πρόσωπο // να ξενυχτήσω με ένα άγνωστο // χαζεύω το ταβάνι // παθιάζομαι πιο πολύ με τις νύχτες άλλων // παρά με τις δικές μου // τις νύχτες // αιωρούμαι σαν φάντασμα // ένα φάντασμα που δεν μπορεί να περπατήσει // που φοβάται την πτώση // που φοβάται το θάνατο // το θάνατο // να γίνει άνθρωπος

θέλω να γίνω φτηνή 

πολύ φτηνή 

βρώμικη  

μετά να βγω έξω 

περπατώ πάντα στο πλήθος 

ανάμεσα σε θεούς 

να κρατώ τις αμαρτίες 

να σβήσω τα τόσα αγνά κομμάτια σου 

τα κομμάτια σου 

τα ανώτερα όντα ξέχασαν να μας βάλουν κλιπάκια στον κρόταφο
να βγάζουμε κάθε κακή σκέψη απ'τον εγκέφαλο 

να μένουν μόνο οι καλές 

να αγιάσουμε στην αμαρτία