Στον Θ.

δεν ξέρω πώς να κατευνάσω τις παλλόμενες υπάρξεις μέσα αριστερά

βγαίνω απ'το σπίτι με τα χέρια στις τσέπες
μαύρη από πάνω ως κάτω, αλλάζω δέρμα να ταιριάξω με το γύρω

δεν θα γίνει ποτέ ρομαντικό 

το βάρος της ύπαρξης

σε έναν άλλον κόσμο, ο χρόνος δεν θα ήταν τόσο κακομαθημένος

θα καταλάβαινε πότε τον παίρνει και πότε όχι

θα σταματούσε αυτοβούλως όταν

συνέβαινε κάτι που ξεπερνούσε την υπερέντασή του

γιατί μέσα σε όλα αυτά,

είναι άδικο να μη μπορώ να σε δω

κι είναι δίκαιο να σε θρηνώ μέσα μου

χάθηκε η ανάσα μου όταν έσβησε η δική σου

η απώλεια είναι για έναν

η απώλεια είναι προσωπική υπόθεση 

δε ζητιανεύει συναινέσεις

κάποτε έγραφα πράγματα που δεν εννοούσα
τώρα πια εννοώ πράγματα που δεν γράφω
δε ξέρω πώς να κατευνάσω τις παλλόμενες υπάρξεις μέσα δεξιά

είσαι παντού κι ας μην είσαι

07/92 - 02/16  |  η αρχή, η έμπνευση, ο β' ενικός μου. 
η κινητήρια δύναμη