ανυπο/μονοι

Για τη στιγμή που κατέβαινα το λεωφορείο
Για το τέταρτο που περπατούσα βιαστικά
Το τέταρτο / την εβδομάδα / την απόσταση
Που ήθελα κάθε φορά να εκμηδενίσω
(ανυπόμονη πάντα)

Για τη γεύση της μπίρας που χανόταν μπροστά στο φιλί σου
Για τον ήχο της θάλασσας όταν δεν μιλούσε κανείς
την επόμενη συνάντηση / την κάθε συνάντηση / τα απότομα "τα λέμε"  
που δεν θα ξαναπούμε
(ανυπο/μόνη πάντα)

Για το κάθε λεπτό, την κάθε σου πνοή
το κάθε λάθος
γράφω
και θα γράφω
-

και αν κάτι μετανιώνω πιο πολύ

είναι που μια φορά δεν ευχαριστήθηκα την διαδρομή για το σπίτι σου

26/07/92 - 26/02/16

ναρκαυλωτικά

σ'αυτήν την πόλη που δεν με χωράει πια
μα συνεχώς επιστρέφω
μαζεύω τον ουρανό σε μια γραμμή
να τον σνιφάρουμε
πίνουμε και φθίνουμε και εξαντλούμαστε

ενώ γελάω με κάθε ασήμαντό σου

και με φιλάς σε κάθε μου όχι

στην τελική

δεν είμαστε παρά

εκρηκτικοί μηχανισμοί

ακόμα - απενεργοποιημένοι -

όσο κρατώ τα μάτια μου κλειστά

δεν κινδυνεύουμε

δεν κινδυνεύουμε

η ανάσα σου με λούζει

με βενζίνη

μετράνε αντίστροφα

τα σώματά μας

απ'τις δονήσεις

μέχρι να σε κοιτάξω

μέχρι να με κοιτάξεις

να γίνουμε εύφλεκτοι

κινδυνεύουμε

να σε δω μια φορά και να είμαι νηφάλια

να σε δω μια φορά και να παρα/μείνω νηφάλια