// θέλω να σε κοιτάζω να μεταμορφώνεις τις χορδές σε ιστορίες τις νότες σε ταξίδια πάθος να ξεχειλίζει σε κάθε σου κίνηση να περιγράψω με λέξεις την ύπαρξή σου, πώς μεγαλώνουν τα μάτια σου, όταν ραγίζουν τα δικά μου πώς γυαλίζει η καρδιά σου, καθώς η δική μου γίνεται στάχτη // θέλω να σε παρατηρώ πώς κάνεις αυτά που αγαπάς να εκφράσω με λόγια την αύρα που σε ακολουθεί παντού πόσο την αναζητώ σε κάθε μου βλέμμα πόσο την ζητώ σε κάθε μου ανάσα // θέλω να σε δω να γράψω βιβλία ολόκληρα για το συναίσθημα που βαλτώνει μέσα μου πως είσαι το ομορφότερο έργο τέχνης που ίσως αντικρίσω ποτέ. πως αυτό το πλατύ χαμόγελο, το δεξί χέρι σε μολύβι και χαρτί δημιούργησαν έναν θεό που μπορώ να πιστέψω
δεν μπορώ να σκεφτώ μεγαλύτερη αλήθεια: οι άνθρωποι είναι πιο όμορφοι όταν δημιουργούν όταν παθιάζονται όταν μένουν άπιαστοι