φάσεις

σε βρίσκω πολύ πιο υπέροχο

στις τέσσερις το ξημέρωμα,

όταν φοβάσαι

και θυμάσαι

και απλώς χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου

καθώς συνειδητοποιείς αυτά,
που την ημέρα κρατάς

στο πίσω μέρος του μυαλού σου

τη στιγμή εκείνη 

είσαι ο πιο υπέροχος άνθρωπος

γιατί είσαι 

και ο πιο ειλικρινής

και μπορώ

-επιτέλους-

να σε πλησιάσω.

~

κάποιες φορές,
νιώθω κάθε υπάρχον συναίσθημα με τη μία
κάποιες άλλες,
δεν αισθάνομαι απολύτως τίποτα

δεν ξέρω πια τί είναι χειρότερο:
να πνίγεσαι από τα κύματα μιας θάλασσας συναισθημάτων
ή να πεθαίνεις από τη δίψα για αυτά;

~

δεν πίστευα

σε φαντάσματα και δαίμονες

μέχρι 

που σε αποχωρίστηκα

και συνέχισα 

να σε αισθάνομαι

ματαιοδοξία.

είχες πει πως απεχθάνεσαι οτιδήποτε ασχημίζει τον κόσμο γύρω μας.

σπασμένα γυαλιά και γόπες σε πεζοδρόμια,

ματαιόδοξους ανθρώπους,

πράγματα που κάνουν εμένα να κλαίω

και (κυρίως)

τον εαυτό σου

πότε επιτέλους θα καταλάβεις

πόσο πολύ αυτά τα πράγματα 

ομορφαίνουν

τον δικό μου κόσμο;

(23/8/13)

λίστα #1: πράγματα που χάνω

• μολύβια


• το χρόνο μου


• τηλέφωνα


• συναυλίες


• την υπομονή μου


• σημειώσεις


• ραντεβού


• το μυαλό μου όταν σε σκέφτομαι


• τον εαυτό μου όταν σε σκέφτομαι

13/05/2013

πίστη

"σε είδα
στις χειρότερές σου στιγμές:
κρυφοκοίταξα
τις πιο μίζερες, σκοτεινές,
ματαιόδοξες
και ντροπιαστικές
σκέψεις σου

και (συνεχίζω)
συνέχισα
να σ'αγαπώ".

- - - - -

απιστία

ένα ακόμα σώμα
που γδύνεται σιωπηλά μπροστά σου
και σου επιτρέπει
να το αγγίξεις.

μια ακόμα φωνή
στην άλλη άκρη του τηλεφώνου,
μια ακόμη κοπέλα
που αποκοιμιέται από τον ψίθυρό σου.

αν μπορούσα να πω οτιδήποτε
που να μας διευκολύνει,
θα το έκανα.
απλώς δε ξέρω τι να πω
που να μην έχεις ήδη ακούσει
από κάποια άλλα
λεπτά,
υπνωτισμένα
χείλη.

"ποιήματα για την ποίηση"

δεν είμαι καμιά ποιήτρια

ούτε πρόκειται ποτέ να γίνω.

θα μπορούσα να θεωρήσω και αυτό το κείμενο ποίημα,

επειδή πατάω enter 

όποτε κάνω με το μυαλό μου παύση.

αυτό όμως που ξέρω για την ποίηση

είναι ότι δεν κρύβεται σε βερμπαλισμούς,

σε ανούσιες χυδαιολογίες

και σε ηρωίδες της μυθολογίας.

το δέρμα της Ωραίας Ελένης

έχει σαπίσει αιώνες πριν,

στον αιώνα της τσόντας 

η αναφορά στο σεξ μόνο για να σοκάρει

(ή στην αγάπη μόνο για να συγκινήσει) 

είναι -το λιγότερο- γελοία,

και το να "ατενίζεις το μαλαματένιο ορίζοντα"

μπορεί να γεμίζει σαν στίχος τα αυτιά

την καρδιά όμως σίγουρα όχι.

η Ποίηση δεν βρίσκεται καν στις λέξεις.

ή μάλλον υπάρχει στις λέξεις πίσω από ένα χάδι

και στη στιχουργική ενός φιλιού.

όχι στα σχήματα λόγου,

αλλά στο σχήμα που παίρνει το σώμα του άλλου 

όταν τυλίγεται περίτεχνα γύρω σου.

δε τη βρίσκουμε στην οπτική γωνία του αφηγητή,

αλλά στη δύναμη που καταβάλει για να επιφέρει το έργο του

και στο χρόνο που χρειάζεται για να συνειδητοποιήσει

ότι όσα λέει θα πέσουν στο κενό

και παρόλα αυτά 

θα συνεχίσει.

Απλά μαθηματικά

~

Αφαίρεσε τη λογική

και διαίρεσε το πάθος

με το χρόνο που χαράμισες

Πρόσθεσε τις ελπίδες σου

και πολλαπλασίασέ τες με τις φορές 

που αισθάνθηκες πως τις χάνεις

Όσες πράξεις και να κάνω

η εξίσωση μας θα είναι πάντα

αδύνατη

Γιατί εσύ συνεχίζεις να εξελίσσεσαι 

ενώ εγώ παραμένω κολλημένη

στο μηδέν
~

γύρισα

και χαίρομαι πολύ.
γιατί το γράψιμο κρύβει, κατά κάποιον τρόπο, μία ασφάλεια.
το μολύβι δεν τραυλίζει όπως τα χείλη,
οι λέξεις κολλούν στο λαιμό,
όχι στα δάχτυλα, και η σκέψη
δε σκοντάφτει στις μπλε γραμμές
του τετραδίου.
γιατί το γράψιμο είναι σαφές
και ξεκάθαρο.
κανένας δε γνωρίζει με σιγουριά
μόνο από δυο λόγια στο χαρτί
πώς πραγματικά
αισθάνεσαι.